Zbiory Skansenu w Sierpcu to kwintesencja wsi mazowieckiej znana nam z obrazów CheÅ‚moÅ„skiego. Dlatego pobyt w tym miejscu jest balsamem na serce każdego czuÅ‚ego na piÄ™kno Polaka lub Polki. Jest to dawka piÄ™kna, po której z trudem można powrócić do Mazowsza peÅ‚nego bloków garaży i pudeÅ‚kowej architektury, która atakuje nas tuż po wyjeździe ze skansenu. I co byÅ‚o w tym zÅ‚ego że koledzy architekci postanowili budować inaczej, nie można byÅ‚o z tego skorzystać?

            Skansen w Sierpcu skÅ‚ada siÄ™ z dwu części : skansenu wÅ‚aÅ›ciwego oraz zaplecza w skÅ‚ad którego wchodzÄ… sale konferencyjne, miejsca różnego rodzaju szkoleÅ„ i warsztatów sale ekspozycyjne itd.  Część ta jest niemal tak samo duża jak skansen wÅ‚aÅ›ciwy. Rozmach widoczny w Sierpcu pokazuje, że skanseny to nie przechowalnie starych chat i kilku osób na garnuszku paÅ„stwowym, ale mogÄ… być dynamicznymi peÅ‚nymi życia przedsiÄ™wziÄ™ciami.

            Jak w każdym dziele ludzkim skansen ten ma również minusy. Architektura nowej części pokazuje kompletnÄ… niewiarÄ™ architektów, którzy jÄ… projektowali w wartość architektury wsi mazowieckiej. Nie widać tu żadnych nawiÄ…zaÅ„ do tych tradycji, jeżeli już coÅ› można odczytać to nawiÄ…zania do tradycji wÅ‚oskich. Szkoda bo byÅ‚a okazja pokazania jak twórczo wykorzystać tradycje mazowieckie, a tymczasem ta nowa część stoi  w opozycji estetycznej do starej. Wydaje mi siÄ™, że sami muzealnicy ze skansenów nie wierzÄ… że drewniana architektura polska może dać coÅ› dzisiejszej architekturze. Widać to nie tylko w Sierpcu.  Nie spotkaÅ‚em siÄ™ jak dotÄ…d z próbami popularyzacji budownictwa w skansenach jako inspiracji dla projektantów. Ten aspekt nie jest przedmiotem żadnych dziaÅ‚aÅ„ muzealników, a powinien być równie ważny jak edukacja o strojach czy zwyczajach ludowych.

                                                                                                                         Piotr Olszak